GPIO czyli General Purpouse Input Output
Niniejszy wpis jest dla tych, którzy zamierzają bawić się pinami. Można od razu skupić się na wersji liczącej 40 pinów, gdyż wersja 26 pinowa przeszła wyszła jużraczej z użytku.
Na rysunku obok możecie zobaczyć oznaczenie 40 pinów. Na samej malinie piny są bez jakichkolwiek oznaczeń, dlatego zacznijmy od tego, że pin oznaczony cyfrą 2 jest pinem usytuowanym w narożniku płytki.
Rysunek obok jest o tyle fajnie opracowany że różne kolory oznaczają różną funkcjonalność. I tak możemy rozróżnić:
- czarne piny, stanowią tzw. masę. Jak można zauważyć jest ich 8.
- zielone piny stanowią piny sygnałowe, do których podłączamy wyjścia lub wejścia sygnałowe czujników.
- piny pomarańczowe to piny zasilające o napięciu 3,3V, a piny różowe to piny zasilające o napięciu 5V.
- piny "GPIO2" i "GPIO3" to piny wykorzystywany do komunikacji za pomocą magistrali i2c.
- piny "GPIO14" i "GPIO15" to piny wykorzystywane do komunikacji UART.
- piny "GPIO10","GPIO9","GPIO11","GPIO8" i "GPIO7" to piny wykorzystywane do komunikacji za pomocą magistrali SPI.
- piny "ID_SD" i "ID_SC" to piny do podłączenia kości EEPROM.
Należy pamietać, że w programowaniu w Pythonie, przy adresowaniu pinów, można posługiwać się adresowaniem na dwa sposoby.
Pierwszy z nich to adresowanie według fizycznej kolejności pinów. Ich kolejność oznaczają cyferki w kółkach i jak widać liczenie zaczyna się lewej górnej strony i kończy na dolnej prawej stronie.
Druga metoda to tzw. metoda BCM (Broadcom SOC Chanels) i bazuje ona na opisach przedstawionych na zewnętrznej stronie rysunku, tj. "GPIO2", "GPIO3" itd.
To jaką metodę adresowania wybraliśmy odnotowuje się już w samym programie, o czym w innych wpisach.
:)
